تهوع، استفراغ، استخوان درد شدید و بدن درد از جمله علائم تب دنگی هستند که توسط گزش پشه آئدس منتقل میشود. این بیماری انتقال انسان به انسان ندارد و تنها از طریق نیش پشه آئدس به انسان منتقل میگردد. این پشه نخستین بار در سال ۱۳۹۸ در شهرستان بندرلنگه استان هرمزگان شناسایی شد و اقدامات پیشگیری از گسترش زیست بوم این پشه در کشور از همان زمان آغاز شد.
هر آنچه باید در مورد تب دنگی بدانید
تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشههای آئدس منتقل میشود. این ویروس شامل چهار نوع مختلف است که هر یک میتوانند عامل ابتلا به تب دنگی باشند. شیوع این بیماری بیشتر در مناطق گرمسیری رخ میدهد، جایی که پشههای ناقل به راحتی رشد و تکثیر میکنند. بارانهای زیاد و تجمع آب در ظروف و اشیاء مختلف محیط مناسبی برای تکثیر این پشهها فراهم میکنند.
انسان از طریق نیش پشههای حامل ویروس دنگی به این بیماری مبتلا میشود. پس از نیش زدن، ویروس وارد سیستم خونی انسان شده و عفونت آغاز میگردد. درمان تب دنگی شامل تسکین علائم نظیر تب، درد عضلانی، سردرد و استفاده از آب و الکترولیتها برای جبران از دست دادن مایعات بدن است. در صورت بروز عوارض جدی مانند خونریزی گوارشی، نیاز به مداخله فوری پزشکی وجود دارد.
برای پیشگیری از تب دنگی، اجتناب از نیش پشهها در مناطق خطرناک، استفاده از اسپری ضد پشه، پوشیدن لباسهای مناسب و استفاده از توری برای پنجرهها و درها توصیه میشود. همچنین، کنترل پشهها و حذف محلهای آب راکد میتواند به کاهش خطر ابتلا به تب دنگی کمک کند.
عوامل ابتلا به تب دنگی
پشههای حامل ویروس: پشههای آئدس به عنوان ناقلان اصلی ویروس دنگی شناخته میشوند. نیش یک پشه حامل ویروس، باعث انتقال ویروس به بدن انسان میشود.
محل زندگی و شرایط محلی: شانس ابتلا به تب دنگی در مناطق با شرایط مساعد برای پشهها نظیر رطوبت بالا و آبهای راکد بیشتر است.
فاکتورهای فردی: عواملی نظیر سابقه ابتلا به تب دنگی، سفر به مناطق با ریسک بالا، وضعیت سلامت عمومی، سن و وضعیت ایمنی فرد تأثیرگذار هستند.
محافظت شخصی: استفاده از روشهای محافظتی مانند اسپری ضد پشه، لباسهای مناسب و توری برای پنجرهها و درها.
مکانیسمهای بروز و تاثیرات در بدن
ویروس دنگی از طریق نیش پشههای آئدس به بدن انسان منتقل میشود. پس از ورود به بدن، ویروس به سرعت وارد سیستم گردش خون شده و باعث عفونت میشود. ویروس دنگی بر سیستم ایمنی بدن تأثیر میگذارد و باعث تولید سیتوکینهای التهابی میشود که منجر به تب، درد عضلانی و استخوانی، لرزش و علائم عصبی میشوند. ویروس دنگی همچنین میتواند باعث خونریزی و آسیب به رگها شود که منجر به اختلال در پلاکتها و خونریزی در ارگانهای مختلف میشود.
علائم اولیه بیماری تب دنگی
تب دنگی با تب بالای ۴۰ درجه سانتیگراد و علائمی نظیر تهوع، استفراغ، راشهای پوستی، سردرد، درد پشت چشم، بدن درد و درد عضلانی، درد مفاصل و کاهش گلبولهای سفید همراه است. این علائم معمولاً ۲ تا ۷ روز پس از ابتلا به ویروس ظاهر میشوند. در صورت پیشرفت بیماری، علائم شدیدتری مانند خونریزی از لثه یا بینی، گسترش راشهای پوستی و تنگی نفس ممکن است ظاهر شوند که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند.