سندرم تورت چیست | زندگی با سندروم تورت چگونه است؟ [۰ تا ۱۰۰]

سندرم تورت از جمله بیماری های دوران نوجوانی است که با بلوغ و وارد شدن به سنین بزرگسالی از شدت آن کم شده و گاهی کامل از بین می رود. این بیماری با ایجاد تیک در افراد همراه است. این تیک می تواند به اشکال مختلف صوتی و حرکتی در افراد ایجاد شود. استفاده از دارو درمانی تحت نظر پزشک و یا استفاده از رفتار و روان درمانی در کنترل این بیماری موثر است. علت سندروم تورت دقیقاً مشخص نیست و اغلب به دلایل ژنتیکی و ارثی ایجاد می شود. فرزندانی که والدین آنها به این سندروم مبتلا هستند در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند.
این سندروم را از روی علائم سندروم تورت تشخیص می دهند و آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد.اگر سندروم تورت در زندگی افراد خللی ایجاد نکند نیازی به دارو درمانی نیست اما در صورت ایجاد خلل با توجه به شدت و آثار آن می توان از روش های مختلف درمانی تحت نظر پزشک استفاده کرد. درمان سندروم تورت قطعی نیست و تنها با استفاده از دارو و روش های رفتار و روان درمانی و ضدت علائم سندروم تورت می توان این سندروم را کنترل کرد.

نیاز به تست ام اس در خانه دارید؟ به صورت 24 ساعته با ما تماس بگیرید.

سندرم تورت چیست؟

سندروم تورت یا TS مشکلی در سیستم عصبی است که افراد تیک پیدا می کنند. منظور از تیک کارهایی است که افراد مکرراً انجام می دهند. افرادی که تیک دارند به طور ناخواسته این اعمال را انجام می دهند و کنترلی بر بدن خود نداشته و نمی توانند از انجام این کارها اجتناب کنند. این تیک می تواند در حرکات و اصوات افراد یا ترکیبی از هر دو باشد. برای درمان سندرم تورت به کنترل تیک های ناشی از این سندرم به روش های مختلف پرداخته می شود. زندگی با سندروم تورت برای فرد بیمار و اطرافیان وی مشکل است و بهتر است به کنترل این سندروم پرداخته شود.

علائم سندروم تورت

از علائم سندروم تورت عادات و تیک ها هستند. اغلب تیک های ناشی از سندرم تورت از سنین کم 5 تا 10 سالگی شروع می شود و اغلب در حوالی سر و گردن شکل می گیرد. مواقع و موقعیت های هیجانی و استرس زا تیک افراد بیشتر می شود. نوع تیک، شدت و تعداد دفعات تکرار آن با گذشت زمان در افراد تغییر می کند. سندروم تورت همراه با تیک هایی در دوران کودکی است و به مرور زمان در دوران بلوغ و ابتدای بزرگسالی این تیک ها بسیار کم شده یا به طور کامل از بین می روند.
می توان تیک ها را مطابق ذیل دسته بندی کرد که عبارتند از:

· تیک حرکتی:

تیک های حرکتی ناشی از حرکات در بدن هستند. از جمله تیک های حرکتی می توان به چشمک زدن، بالا انداختن شانه ها، تکان دادن دست ها و … اشاره کرد.

· تیک صوتی:

صداهایی که فرد به طور مکرر با دهان خود ایجاد می کند تیک صوتی است. زمزمه کردن، صاف کردن گلو، با صدای بلند داد زدن یک کلمه و … از تیک های صوتی به حساب می آیند.

· تیک ساده:

تیک هایی مانند چشمک زدن، تکان دادن سر، بالا انداختن شانه ها، پلک زدن، فشردن بینی، حرکت دادن دهان و … از جمله تیک های ساده محسوب می شوند.

· تیک پیچیده:

تیک هایی مانند لمس کردن و یا بو کردن اشیا، قدم زدن مطابق الگویی خاص، پیچ و تاب خوردن، پریدن، مشت زدن به صورت، بیان کلمات نامناسب در فضای اجتماعی، تکرار کلمات و عبارات دیگران و … از جمله تیک های پیچیده محسوب می شوند.

علت سندرم تورت

سندروم تورت یک بیماری ژنتیکی و ارثی است. بیماری سندرم تورت از طریق ژن از والدین به کودک انتقال می یابد. اختلال در برخی نقاط مغز مانند عقد های قاعده ای، قشر مخ و لوب های پیشانی ممکن است از علل سندروم تورت باشد. ممکن است سندروم تورت ناشی از مدارهایی باشد که مناطق یاد شده مغز را به هم متصل می کند. ایجاد اختلال در انتقال دهنده های عصبی و ارتباط بین سلولی نیز ممکن است از علل سندروم تورت باشد.
آمار نشان می دهد که مردان 3 تا 4 برابر بیشتر از زنان به این سندروم دچار می شوند. اغلب این بیماری در سنین کم و نوجوانی رخ داده و با بالارفتن سن و در اوایل بزرگسالی و بلوغ از شدت آن کاسته شده و به مرور علائم آن کم و کمتر خواهد شد.

تشخیص سندروم تورت

برای تشخیص سندرم تورت آزمایش خاصی نظیر آزمایش خون یا تصویربرداری وجود ندارد. بلکه تنها از طریق مشاهده علائم سندروم تورت می توان به وجود آن پی برد. اگر بیمار تیک حرکتی و صوتی را حداقل یک سال داشته باشد به سندروم تورت مبتلا است. از جمله تیک های حرکتی می توان به چشمک زدن، تکان دادن سر، بالا انداختن شانه ها، حرکات سریع چشم، حرکات دهان، تکرار حرکات دیگران، پریدن، پیچ و تاب خوردن فراوان و … اشاره کرد. از جمله تیک های صوتی می توان به خرخر کردن با بینی، صاف کردن گلو به طور مکرر، تکرار کلمات خود، تکرار کلمات دیگران، استفاده از کلمات ناپسند در محافل اجتماعی و … اشاره کرد. زندگی با سندروم تورت علاوه بر تاثیر بر زندگی فردی افراد ممکن است بر زندگی اجتماعی افراد نیز تاثیر بگذارد که در این صورت استفاده از روش های درمانی لازم است.

زندگی با سندروم تورت

زندگی با سندروم تورت به شدت عادات و تیک ها و خللی که این تیک ها بر زندگی افراد وارد می کنند، بستگی دارد. افرادی که با سندروم تورت زندگی می کنند اگر این سندروم خللی در زندگی فردی و اجتماعی ایشان ایجاد نمی کند نیازی به دارو درمانی ندارند. اگر افراد مبتلا به این سندروم دچار اختلال فردی و اجتماعی شوند بهتر است علاوه بر دارو درمانی از رفتار و روان درمانی استفاده کنند. شدت علائم سندروم تورت نیاز به دارو درمانی این سندروم را مشخص می کند.
اغلب سندروم تورت در سنین نوجوانی مشاهده می شود و با بلوغ و ورود به بزرگسالی از شدت آن کاسته شده و گاهی به طور کامل از بین می رود. سندروم تورت قابل درمان نیست و تنها با استفاده از داروها و روش های دیگر می توان این بیماری را کنترل کرد.

درمان سندروم تورت

سندروم تورت درمان قطعی ندارد اما از روش هایی برای درمان و کاهش تیک های ناشی از این سندروم می توان استفاده کرد. اگر از دارو درمانی برای کاهش تیک ناشی از سندروم تورت استفاده شود، لازم است داروهایی مورد استفاده قرار گیرند که دوپامین موجود در بدن را مسدود و یا سطح آن را کاهش می دهد. به این منظور استفاده از قرص هایی چون فلوفنازین، هالوپریدول، ریسپریدون، پیموزاید و …مفید است. بهتر است افرادی از این داروها استفاده کنند که سندروم تارت زندگی آن ها را مختل کرده و تأثیر بدی بر زندگی آنها گذاشته است.
تزریق بوتاکس یا بوتولینوم در عضله ای که از طریق تیک تحریک می شود در تسکین تیک ساده و صوتی مناسب است. داروهایی که برای درمان افراد مبتلا به ADHD مورد استفاده قرار می گیرد چون متیل فنیدات، داروهای حاوی دکستروآمفتامین و … در کاهش تیک در افراد با سندروم تورت مناسب است. اما در برخی موارد این داروها جواب معکوس داده و تیک ها را افزایش می دهد.
علاوه بر درمان سندروم تورت با استفاده از دارو مطابق موارد ذکر شده، می توان از درمان های غیر دارویی چون رفتار درمانی و روان درمانی برای درمان سندروم تورت استفاده کرد. برای مثال در رفتار درمانی بر آموزش ترک تیک و کنترل آن، شناسایی علائم، یادگیری حرکات ارادی و … توجه می شود. در روان درمانی به برطرف کردن تیک های پیچیده و از بین بردن وسواس، اضطراب و افسردگی تأکید می شود. لازم به ذکر است درمان سندروم تورت قطعی و صد در صدی نیست و تنها با دارو یا رفتار درمانی می توان این سندروم را کنترل کرد تا خللی در زندگی فردی و اجتماعی افراد وارد نشود. اغلب مردان زندگی با سندروم تورت را تجربه می کنند و ابتلا به این سندروم در مردان سه برابر زنان است.